"Ανοίγω τα μάτια μου
και προχωρώ
στο μαγεμένο δάσος των λέξεων μας.
Τα νεκρά δέντρα
,στοιχισμένα,
μοιράζονται χρωματιστά όνειρα
και ένα μαύρο κοράκι
κάθεται πάνω στη πηγή που τώρα έχει στερέψει.
Δεν υπάρχει νερό.
Οι άνθρωποι πίνουν το δάκρυ τους
για να ξεδιψάσουν
και εγώ απέναντι σου,
σε βλέπω να με σημαδεύεις.
Το περίστροφο της σιωπής σου
με τις αόρατες σφαίρες του
δεν αστοχεί ποτέ.
Σκοτώνει αναμνήσεις, αισθήματα, ονόματα."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου